Paris Morton Music

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Επιθυμίες και Ρίσκα 2.0

Θα δανειστώ αυτό το πολύ ωραίο άρθρο που έγραψε η αγαπητή Doric Diamond στο blog της http://doricdiamond.blogspot.com/2011_06_01_archive.html με τον ομόνυμο τίτλο, προσθέτωντας και κάποια δικά μου σχόλια.

πάρχουν πράγματα τα οποία απλά θέλεις να κάνεις..τα οποία θες να τα ζήσεις,αλλά κάτι σε εμποδίζει. Όχι πάντα,αλλά μερικές φορές υπάρχει αυτό το κάτι που δεν σε αφήνει να πας παρά πέρα,να συνεχίσεις,να προχωρήσεις.Υπάρχουν αυτά τα πράγματα που θα έδινες πολλά να τα αποκτήσεις..ή να πιεις έστω μία γουλιά από το ποτήρι τους,αλλά έκανες κάτι; ή απλά σκέφτεσαι ότι ΘΑ έκανες ;

Μερικές φορές νιώθουμε πως είναι πάνω από τις δυνάμεις μας.Και αν δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι η ίδια δύναμη να κινήσουμε τα νήματα.. ποιος είναι ; Και όμως..ο δισταγμός παραμένει σαν να είμαστε μαζί του δεμένοι με χειροπέδες. Ίσως και να φταίει το ότι μερικές φορές όντως δεν πρέπει να προχωρήσει και το ότι τα πράγματα όχι μόνο δεν πρέπει να μείνουν έτσι όπως έχουν αλλά πρέπει και να ξεχαστούν..να διαγραφούν.

Η επιθυμία όμως είναι έντονη σωστά ; Ρίσκο..Ποιος ρισκάρει..τι κερδίζει,αν κερδίζει και τι χάνει ; Εμπειρία ; Μόνο ; Από ουσία ;; Τίποτα; Γιατί τίποτα δεν έχει ουσία και σημασία όταν το αποτέλεσμα είναι αντίθετο από αυτό που θέλαμε εξ αρχής. Δεν έχει σημασία αν αλλάξουμε γνώμη στην πορεία..Τις περισσότερες φορές αυτό θα γίνει με λανθάνων εγωιστικά κίνητρα.Αυτοάμυνα της αξιοπρέπειας μας. Το αποτέλεσμα όμως θα είναι μία πικρία..που πολλές φορές δεν την δεχόμαστε ούτε οι ίδιοι και δεν την εκφράζουμε.

Τώρα αν πάλι αξίζει να ρισκάρεις για να φέρεις το επιθυμητό για σένα αποτέλεσμα,δεν το
ξέρω..Δεν μου έχει τύχει. Δεν ρισκάρω. Όχι γιατί φοβάμαι μόνο,την αρνητική έκβαση του ρίσκου μου αλλά και γιατί πιστεύω πως δεν έχει σημασία. Γιατί κάτι να μας βάλει να ρισκάρουμε ; Γιατί κάποιος να θέλει να ρισκάρουμε ; Για να αποδείξουμε τι ; Αυτό που είμαστε και αυτά που θέλουμε αναγνωρίζονται εύκολα ,χωρίς ρίσκα, από αυτούς που πρέπει. Τα μάτια ανοιχτά,λοιπόν.

Εγώ θεωρώ ως πιο σημαντικό σχόλιο την παραπάνω φράση "Αυτό που είμαστε και αυτά που θέλουμε αναγνωρίζονται εύκολα από αυτούς που πρέπει". Γνωρίζω ότι όλοι μας έχουμε πολλές επιθυμίες τις
οποίες για διάφορους λόγους δε βλέπουμε πάντοτε να ολοκληρώνονται. Κάποια πράγματα δυστυχώς δεν
εξαρτώνται απο εμάς μόνο. Ειδικά όσο έχει να κάνει με σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Εμείς πχ,
έχουμε την επιθυμία να ερωτευτούμε, να ζήσουμε όμορφες στιγμές κλπ. Δε σημαίνει όμως οτι και ο
άλλος θέλει το ίδιο. Εκεί πιστεύω, ότι δεν αξίζει το ρίσκο να προσπαθείς για να φέρεις το
επιθυμητό για σένα αποτέλεσμα. Αν θέλει ο άλλος θέλει, αν δε μπορεί δε μπορεί. Απλά πράγματα.
Κι εγώ επιθυμώ και ονειρεύομαι πολλά. Αλλά αυτό που έχω στο μυαλό μου δε σημαίνει ότι το έχει
και ο αντίστοιχος άνθρωπος...Σημασία έχει να κρατάς την φωτιά μέσα σου. Κάποιος θα στην χαμηλώσει, εσύ όμως θα την ξανα-ανάψεις...

Take Care

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Ψυχικός Καρκίνος

Υπάρχουν για εμένα 2 τύποι καρκίνου στον άνθρωπο. Ο σωματικός που όλοι γνωρίζουμε
πόσο ύπουλος είναι και δυστυχώς δε μπορούμε ακόμα να κάνουμε πολλά πράγματα γι αυτό.
Υπάρχει όμως, και ο Ψυχικός καρκίνος που εκεί τουλάχιστον μπορούμε να τον βγάλουμε από μέσα μας
νιώθοντας μια εσωτερική γαλήνη και ηρεμία. Αναφέρομαι φυσικά στους ανθρώπους που μας μεταχειρίζονται με άσχημο τρόπο και κατά κάποια έννοια "τρώνε" τα ψυχικά σωθικά μας.
Γι αυτό φροντίστε να τους βγάλετε από την ζωή σας, αν δεν καταλαβαίνουν ότι σας κάνουν κακό και
ότι σας προκαλούν ψυχική φθορά με την συμπεριφορά τους. Αναφέρομαι φυσικά στις εξής κατηγορίες
ανθρώπων :

1. Ανθρώπους που δεν μας σέβονται και μας εκφράζονται με μειονεκτικούς χαρακτηρισμούς
2. Ανθρώπους που δεν μας ακούνε, δεν θέλουν να ακούσουν ή αγνοούν τις ανάγκες μας
3. Ανθρώπους που νοιάζονται για εμάς ΜΟΝΟ σε περίπτωση που εκείνοι θέλουν και όταν εμείς
τους χρειαστούμε, πολύ απλά δεν είναι ποτέ εκεί.
4. Ανθρώπους που δεν λένε κάτι θετικό για εμάς, μας ζηλεύουν και δείχνουν κτητικοί.

Να περιτριγυρίζεστε από ανθρώπους που νοιάζονται για εσάς πραγματικά, που ξέρετε ότι θα είναι
κοντά σας σε μια δύσκολη στιγμή σας, που έχουν να εκφραστούν με θετικά λόγια για εσάς και το σημαντικότερο, έχουν να σας προσφέρουν κάτι ουσιαστικό. Μην χαλάτε τον χρόνο της ζωής σας
με ανθρώπους-φούσκες που μια είναι εδώ, μια δεν είναι και δεν καλύπτουν τις πραγματικές σας
ανάγκες. Γιατί να χαραμίζουμε την ζωή μας με ανθρώπους που δεν νοιάζονται για εμάς? Γιατί να
προσφέρω στον άλλον την χαρά να με μειώνει? Έχουμε όλοι μας τόσο ωραία χαρακτηριστικά... Μην
τα πουλάμε όπου να ναι... Ας δώσουμε ότι καλό έχουμε εκεί που πραγματικά αξίζει...

Take Care

Πείτε ΟΧΙ στην Αδιαφορία


Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ προκαλεί το αίσθημα της ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ και της ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑΣ.
Σαν συνέπεια έχουμε το αίσθημα της ΜΟΝΑΞΙΑΣ και της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ.
ΘΛΙΨΗ, ΘΥΜΟΣ, ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΑΝΑΣΕΣ και ΤΑΧΥΚΑΡΔΙΑ είναι μερικές από τις επιπτώσεις.
Όπως και σωματικοί πόνοι και διαταραχή του κανονικού ωραρίου του ύπνου. Ο άνθρωπος
δε μπορεί να λειτουργήσει κανονικά και να κάνει όλα αυτά που έκανε με ευχαρίστηση ή
ηρεμία (έλλειψη συγκέντρωσης)
Γι αυτό...
ΜΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΝΟΙΑΖΕΣΤΕ ΚΑΙ ΑΓΑΠΑΤΕ.
Επικοινωνήστε μαζί τους, ρωτήστε τους αν είναι καλά, νοιαστείτε για εκείνους,
η επικοινωνία είναι το Α και το Ω μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις.
Ανναρωτηθείτε για τους φίλους,γνωστούς σας κλπ αν είναι καλά...
Σκεφτείτε πόσοι γύρω σας μπορούν να νιώθουν το ίδιο με εσάς αλλά να μην τόλμησαν
να πάρουν το θάρρος να επικοινωνήσουν. Δε πειράζει, τολμήστε το εσείς.
Αν δεν πάρετε την ανταπόκριση που επιθυμείτε, δε πειράζει.
Τουλάχιστον εσείς θα ξέρετε οτι κάνατε αυτό που έπρεπε. Δεν νοιάζονται όλοι οι
άνθρωποι το ίδιο. Για κάποιους -ίσως και ελάχιστους- είμαστε σημαντικοί. Σημασία
έχει η ΠΟΙΟΤΗΤΑ των σχέσεων και ΟΧΙ η ποσότητα...

Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ!!!!!

Take Care...

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Κάποτε και Τώρα


Το κομματάκι αυτό μου έχει γίνει τρελό κόλλημα τις τελευταίες ημέρες. Σαν μαθητής πιάνου, δε θα μπορούσε να μην με σαγηνεύσει η μελωδία που έχει (Και ειδικότερα ο επίκαιρος στίχος του "How I am feeling it doesn"t matter"). Και χτές το βράδυ με συντρόφεψε, ωσότου να με πάρει ο ύπνος. Τελικά δε τα κατάφερα να πάω στο club όπου έπαιζε η προηγούμενη μου ομάδα που διοργανώναμε τα πάρτιες σε εκείνο το υπόγειο μαγαζί στα Εξάρχεια. Ομολογώ δεν είμαι πολύ -σχεδόν- καθόλου φαν της περιοχής, Πλέον, όχι και του μαγαζιού. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου, και έχοντας την προ 2 ετών αφίσα του 2ου πάρτυ μας στο τοίχο μου (και την πρόσφατη επίσκεψη μετά απο πολύ καιρό στο ίδιο μαγαζί), σκεφτόμουν οτι αν πήγαινα θα ήμουν απλά ένας επισκέπτης που δε θα διασκέδαζε, δε θα είχα διάθεση για χορό (αφού δεν είμαι πλέον φαν του συγκεκριμένου είδους). Ήτανε απλά μια φάση και πέρασε. Όπως περνάνε όλα.Άνθρωποι, καταστάσεις, γεγονότα...Μεγαλώνουμε. Αλλάζουμε. Ο καθένας με τις απόψεις του. Εμείς οι Υδροχόοι το έχουμε όμως αυτό. Να αλλάζουμε εμείς το ρεύμα και να μη μας αφήνει το κύμα να μας παρασύρει. Ίσως καμιά φορά γίνει και αυτό. Όπως έχει γίνει. Όμως ξέρουμε ότι δε θα ξαναγίνει. Λες τελικά να φταίει η κρίση των 30 που πλησιάζουν? Δε γνωρίζω. Αλλά ξέρω οτι η χρονιά αυτή που περνάει, ήταν πολύ σημαντική. Σε πολλούς τομείς. Ελπίζω και η επόμενη......Καλό Σαββατόβραδο!

Take Care




-
 

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Μέσα απο τα φώτα της πόλης



Αυτή η φωτογραφία μου αρέσει πολύ γιατί εκφράζει κατά κάποιον τρόπο, έτσι όπως το βλέπω με τα δικά μου μάτια, την ατομικότητα μέσα στα λαμπερά φώτα μιας πληθυσμιακά μεγάλης πόλης και την ανάγκη για σκέψη και προσωπική αναζήτηση. Το βλέμμα μπορεί να εκφράζει μια απορία, ποιός είμαι εγώ, ποιά είναι η θέση μου ανάμεσα σε όλο αυτό το "χάος" και ποιά είναι η θέση μου, η έκφραση μου στο πλήθος.
Μην ξεχνάς οτι όποιοι και να βρίσκονται στη ζωή σου, οποιοδήποτε χρονικό διάστημα, εσύ θα είσαι πάντα εκεί, θα ανήκεις στον εαυτό σου πάνω απ"όλα, θα βάζεις το στίγμα σου στο κοινωνικό σου κύκλο χωρίς να χάνεις παράλληλα την ατομικότητα και την ταυτότητα σου. Εξάλλου, είναι πολύ σημαντικό να μην ξεχνάμε οτι εμείς καθορίζουμε τον εαυτό μας, όχι οι άλλοι εμάς. Είμαστε αυτοί που είμαστε, και γι"αυτό είναι δίπλα μας όσοι θέλουν να είναι. Κι εγώ, σαν Υδροχοός που είμαι, λατρεύω την αυθεντικότητα κάθε ατόμου. . .   Φιλιά...

Take Care...




-
 

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Πως είμαστε?

Πρώτη ανάρτηση στο καινούργιο μου blog. Κάτι αξιόλογο στον ελεύθερο χρόνο μου. Άλλωστε, είναι χρήσιμο να γράφει κάποιος πράγματα που θέλει να πει, πόσο μάλλον να μοιραστεί, με οποιοδήποτε τρόπο, χαρτί, ημερολόγιο είτε ηλεκτρονικά. Ιδίως όταν δεν έχεις την ευκαιρία στην παρούσα στιγμή να τα εκφράσεις λεκτικά.

Οπότε ξεκινάω τον χαιρετισμό ρωτώντας όλους "Πως είμαστε?". Ελπίζω καλά. Κάτι σημαντικό αν και δύσκολο πολύ το γνωρίζω. Να είστε καλά και να νιώθετε καλά, ανεξαρτήτως το πώς σας φέρονται. Εσείς μην ξεχνάτε οτι είστε καλά όπου και να είστε. Άλλωστε ότι και να χει γίνει , ας μην ξεχνάμε οτι είμαστε ακόμα εδώ...Δυνατοί και παλεύουμε...Για όλες μας τις προσδοκίες, τα θέλω και τα όνειρα μας. Να φροντίζετε πάνω απ"όλα τον εαυτό σας. Για τους άλλους, ας φροντίσουν εκείνοι τον δικό τους. :)

Take Care




-