Ρουλέτα

Οι σχέσεις είναι ένα παιχνίδι. Ρουλέτας θα έλεγα εγώ.
Πολλές οι ομοιότητες. Πρέπει να είσαι έξυπνος και να μην παρασυρθείς.
Αλλιώς ίσως βγείς και εσύ χαμένος σαν εκείνους που τα έχουν χάσει όλα
και δεν έχουν καν τρόπο να γυρίσουν σπίτι τους. Εσύ όμως, θα έχεις βγεί
γυμνός συναισθημαιτκά. Ο κόσμος σου, εκείνος της αγάπης έχει στερέψει,
και νιώθεις γυμνός στη καρδιά. Αυτή είναι η δύναμη της αγάπης. Έχει την
πανέμορφη δυνατότητα να στα δώσει όλα. Να σου δώσει όλο το κόσμο, δύναμη,
διότι όταν αγαπάς, νιώθεις πάρα πολύ όμορφα, νιώθεις περισσότερη αυτοπεποίθηση,
περισσότερη σιγουριά για σένα, με χαμόγελο που αστράφτει. Απο την μια στιγμή στην
άλλη η αγάπη φεύγει, σου παίρνει όλο το κόσμο απο τα χέρια σου, σου κόβει τα πόδια,
δε ξέρεις που πας, δε ξέρεις τι να κάνεις, νιώθεις χαμένος. Έτσι είναι και η ρουλέτα
και κάθε είδους τζόγος. Τη μια στιγμή νιώθεις οτι τα έχεις όλα, και σαν γυρίσει η
ρουλέτα αλλιώς απο το δρόμο που εσύ θέλεις ή επιθυμείς και τα έχεις ποντάρει όλα,
έχεις χάσει... Έχεις ένα μαγικό αριθμό που εμπιστεύεσαι απόλυτα, τα ποντάρεις όλα
εκεί, μα ο αριθμός αυτός σε απογοητεύει και η ρόδα της αγάπης γυρίζει... Συνεχίζει
να γυρίζει...Μα όχι πλέον για σένα, εσύ τα έχεις χάσει όλα.
Υπάρχουν πολλοί τύποι ανθρώπων... Υπάρχει εκείνος που θα τα ποντάρει όλα απο την αρχή
παίρνοντας και το μεγαλύτερο ρίσκο στο παιχνίδι αυτό. Υπάρχει και εκείνος που πάει
βήμα βήμα με πιο προσεκτικές κινήσεις. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που δεν παίρνουν
το ρίσκο να συμμετάσχουν καθόλου στο παιχνίδι αυτό. Γιατί? Γιατί ξέρουν οτι έχουν χάσει
απο την αρχή. Είναι αυτοί που δε τολμάνε να αγαπήσουν, είναι αυτοί που το βάζουν εξαρχής στα πόδια, είναι αυτοί που "περνάνε απλά μια περαστική βόλτα" αναλώμενοι
σε σχέσεις επιφανειακές χωρίς ουσία για να "περνάει απλά η ώρα".
Εγώ προσωπικά έχω ποντάρει όλα μου τα ζάρια κάποια στιγμή όπως πολλοί άνθρωποι .
Στεναχωρήθηκα που με απογοήτευσε η ζαριά μου, ίσως να ένιωσα και εγώ λίγο χαμένος στην
έξοδο. Όμως, η διαφορά με μένα είναι οτι δεν γύρισα σπίτι μου... Ξαναέβαλα τα καλά μου, σαν νέος άνθρωπος που είμαι τολμώ να ξαναπαίξω το ωραίο αυτό παιχνίδι... Αλλά όλα
είναι στο τι θα επιλέξεις. Εσύ έχεις την τύχη στα χέρια σου. Σημασία έχουν οι επιλογές
να γίνονται στο σωστό "χρώμα".... Το που θα ποντάρεις πιο πολύ εξαρτάται απο σένα.
Ξέρεις πια... Γιατί η τύχη βοηθά τους τολμηρούς και όχι αυτούς που φοβούνται.....
Στην αγάπη και στις χαρές της ζωής δε περισσεύει η φοβία και η άτολμη στάση.
Η αγάπη θέλει κότσια....

Να στε καλά....

14 Μαρτίου 2012

14 Μαρτίου 20:00
Διασχίζω την οδό οδηγώντας με πολύ φορτισμένη συναισθηματικά κατάσταση
Το κακό δεν αργεί να γίνει
Φτάνωντας στη διασταύρωση, ξαφνικά ένα μηχανάκι πετάγεται μπροστά μου
Δυστυχώς το φρένο δεν ήταν αρκετό για να εμποδίσει το χτύπημα
Σε κλάσματα δευτερολέπτου, ο συνεπιβάτης του δίκυκλου πετάγεται μπροστά μου
το τζάμι του αυτοκινήτου γίνεται θρύψαλλα
και προσπαθώ να καταλάβω τι είχε γίνει
Το σοκ του λιπόθυμου, μέσα στα άιματα, συνοδηγού με σοκάρισε
Πάει λέω, το σκότωσα το παλικάρι
Έχουν μαζευτεί καμιά 30ρια άτομα της γειτονιάς και περιποιούνται τον λιπόθυμο συνεπιβάτη
Ευτυχώς το ασθενοφόρο ήρθε γρήγορα
Δεν περίμενα ποτέ οτι θα ζούσα μια τέτοια περίπτωση
Ακόμα και τώρα, μου έρχεται η εικόνα στο μυαλό και ξυπνάω τα βράδυα....
Και όλα αυτά γιατί? Γιατι το μυαλό δεν έχει λογική στην συναισθηματική ένταση.....

Εσύ εναντίον "Εγώ"

Τι ακριβώς είναι μια ερωτική σχέση? Είναι ακριβώς αυτό που λέει ο όρος. Μια συσχέτιση 2 ατόμων. Αλλά ταυτόχρονα και μια σύγκρουση δύο κόσμων. Ο καθένας είναι στον δικό του κόσμο , αυτό είναι δεδομένο. Όταν λοιπόν δύο άνθρωποι σχετίζονται μαζί, δύο τινά συμβαίνουν. Αυτοί οι 2 κόσμοι, προσπαθούν να συσχετιστούν αρμονικά έχοντας ο καθένας φυσικά τον δικό του κόσμο (προσωπικότητα,ασχολίες κλπ) στο πίσω μέρος του μυαλού του. Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι στο τι γίνεται όταν βγαίνει στην επιφάνεια ο κόσμος του ενός και συγκρούεται με αυτό το "κοινό" που έχει δημιουργηθεί. Ξέρω, είναι δύσκολο να κρατήσεις την δική σου προσωπικότητα και να μείνεις στον δικό σου κόσμο όντας σε μια σχέση. Θα φύγεις λίγο από τον δικό σου κόσμο, θα απορροφηθείς στην σχέση, μέχρι να σου πάρει λίγο χρόνο να ξαναδείς αυτά που είχες πριν στο μυαλό σου. Αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι για μένα. Να κρατήσεις την ισορροπία σου... Να κάνεις πράγματα για τον άλλο, αλλά ταυτόχρονα να είσαι αυτός που είσαι, να μην έχεις χαθεί στον εαυτό του άλλου. Όταν κάποιος προσπαθεί να μείνει στον δικό του κόσμο, τότε ο άλλος νοιώθει ότι δεν μοιράζεται κάτι στην σχέση και έτσι η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Και εγώ αναρωτιέμαι... Εσύ ξέρεις τον δρόμο σου, μπορεί και όχι. Ανεξάρτητα απο αυτό....Εγώ ξέρω που πάω? Μπορώ να κρατήσω την δική μου ευθεία χωρίς να ταλανίζεται το σχοινί της δικής μου ισορροπίας και του δικού μου προσανατολισμού? Τι γίνεται όταν το κοινό "εμείς" δεν υπάρχει? Όταν δεν έχουμε κοινούς στόχους? Τότε μάλλον μένει ο καθένας στον δικό του κόσμο μέχρι να φτάσει η ημερομηνία λήξεως.... Πάνω απ"όλα αυτό που έχει σημασία είναι το να μένεις σταθερός , να βλέπεις/δοκιμάζεις καινούργια πράγματα και καταστάσεις αλλά να μην φεύγεις από τον εαυτό σου... Γιατί όποιες και αν είναι οι ιδεές των άλλων, κανένας δε θα καθορίσει εσένα... Το ποιος είσαι και που πας.... Take Care....

Παρέα και ανθρωπιά....

Σήμερα που πήγα για καφέ με την κολλητή μου, παρατήρησα το εξής μοναδικό φαινόμενο που δυστυχώς δε το βλέπεις στους νεότερους ανθρώπους. Είχαν μαζευτεί 2 μεγάλες παρέες με ανθρώπους μεγάλους σε ηλικία, ο καθένας με την σύντροφο του, γελούσανε, φωνάζανε, περνούσαν τόσο ωραία... Από την μια πλευρά, μου έχει λείψει πάρα πολύ αυτό το συναίσθημα της παρέας, να είσαι ανάμεσα σε λίγους και καλούς ανθρώπους και να περνάτε όλοι μαζί ωραία χωρίς να νιώθει κανένας μειονεκτικά. Από την άλλη, τους θαύμασα γιατί είδα πραγματικά ότι οι άνθρωποι κυρίως ΗΞΕΡΑΝ πώς να περάσουν όμορφα και απλά. Τους χάρηκα γιατί είχαν παραπάνω ζωή και κέφι που σίγουρα δεν θα βρείς σε μια παρέα των 20-22 χρονών με τα σημερινά δεδομένα...Ένα έχω να πώ...Η ζωή είναι μπροστά μας, και σίγουρα μπορούμε να την χαρούμε απλά και ανθρώπινα. Χωρίς μεγαλειότητες και υλικές αυταπάτες. Να'στε καλά...Όλα θα πάνε καλύτερα... Take Care

Παρατηρώντας τους ανθρώπους....

Βγαίνοντας έξω στους δρόμους και περιμένοντας καρτερικά το φανάρι να πρασινίσει, είχα την ευκαιρία να δω διάφορους ανθρώπους που περπατούσαν αριστερά και δεξιά στην πλατεία. Έβλεπες οτι ήθελες. Ανθρώπους σκυθρωπούς, ανθρώπους χαρούμενους, νεαρά ζευγάρια αγκαλιασμένοι και παθιασμένοι...Εντύπωση όμως μου έκανε μια γυναίκα που καθώς περπατούσε, σταμάτησε, πήρε μια βαθιά ανάσα και έβγαλε ένα μεγάλο χαμόγελο...Είναι κάτι που δε το βλέπεις πολλές φορές. Ήταν για μένα κάτι σαν ολοκλήρωση. Αυτό που λέμε ευτυχία...Χαρά...Μου αρέσει πολύ να παρατηρώ τους ανθρώπους, να βλέπεις την εικόνα σου στους άλλους, τι σου αρέσει, τι δε σου αρέσει, οτιδήποτε....Και φυσικά αυτό που δίνει ζωντάνια δεν είναι οτιδήποτε άλλο από τα Συναισθήματα...Γι αυτό, την επόμενη φορά που θα τα νιώσεις, είτε για έναν φίλο, σύντροφο οτιδήποτε μη διστάζεις να τα εκδηλώσεις...

Επιθυμίες και Ρίσκα 2.0

Θα δανειστώ αυτό το πολύ ωραίο άρθρο που έγραψε η αγαπητή Doric Diamond στο blog της http://doricdiamond.blogspot.com/2011_06_01_archive.html με τον ομόνυμο τίτλο, προσθέτωντας και κάποια δικά μου σχόλια.

πάρχουν πράγματα τα οποία απλά θέλεις να κάνεις..τα οποία θες να τα ζήσεις,αλλά κάτι σε εμποδίζει. Όχι πάντα,αλλά μερικές φορές υπάρχει αυτό το κάτι που δεν σε αφήνει να πας παρά πέρα,να συνεχίσεις,να προχωρήσεις.Υπάρχουν αυτά τα πράγματα που θα έδινες πολλά να τα αποκτήσεις..ή να πιεις έστω μία γουλιά από το ποτήρι τους,αλλά έκανες κάτι; ή απλά σκέφτεσαι ότι ΘΑ έκανες ;

Μερικές φορές νιώθουμε πως είναι πάνω από τις δυνάμεις μας.Και αν δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι η ίδια δύναμη να κινήσουμε τα νήματα.. ποιος είναι ; Και όμως..ο δισταγμός παραμένει σαν να είμαστε μαζί του δεμένοι με χειροπέδες. Ίσως και να φταίει το ότι μερικές φορές όντως δεν πρέπει να προχωρήσει και το ότι τα πράγματα όχι μόνο δεν πρέπει να μείνουν έτσι όπως έχουν αλλά πρέπει και να ξεχαστούν..να διαγραφούν.

Η επιθυμία όμως είναι έντονη σωστά ; Ρίσκο..Ποιος ρισκάρει..τι κερδίζει,αν κερδίζει και τι χάνει ; Εμπειρία ; Μόνο ; Από ουσία ;; Τίποτα; Γιατί τίποτα δεν έχει ουσία και σημασία όταν το αποτέλεσμα είναι αντίθετο από αυτό που θέλαμε εξ αρχής. Δεν έχει σημασία αν αλλάξουμε γνώμη στην πορεία..Τις περισσότερες φορές αυτό θα γίνει με λανθάνων εγωιστικά κίνητρα.Αυτοάμυνα της αξιοπρέπειας μας. Το αποτέλεσμα όμως θα είναι μία πικρία..που πολλές φορές δεν την δεχόμαστε ούτε οι ίδιοι και δεν την εκφράζουμε.

Τώρα αν πάλι αξίζει να ρισκάρεις για να φέρεις το επιθυμητό για σένα αποτέλεσμα,δεν το
ξέρω..Δεν μου έχει τύχει. Δεν ρισκάρω. Όχι γιατί φοβάμαι μόνο,την αρνητική έκβαση του ρίσκου μου αλλά και γιατί πιστεύω πως δεν έχει σημασία. Γιατί κάτι να μας βάλει να ρισκάρουμε ; Γιατί κάποιος να θέλει να ρισκάρουμε ; Για να αποδείξουμε τι ; Αυτό που είμαστε και αυτά που θέλουμε αναγνωρίζονται εύκολα ,χωρίς ρίσκα, από αυτούς που πρέπει. Τα μάτια ανοιχτά,λοιπόν.

Εγώ θεωρώ ως πιο σημαντικό σχόλιο την παραπάνω φράση "Αυτό που είμαστε και αυτά που θέλουμε αναγνωρίζονται εύκολα από αυτούς που πρέπει". Γνωρίζω ότι όλοι μας έχουμε πολλές επιθυμίες τις
οποίες για διάφορους λόγους δε βλέπουμε πάντοτε να ολοκληρώνονται. Κάποια πράγματα δυστυχώς δεν
εξαρτώνται απο εμάς μόνο. Ειδικά όσο έχει να κάνει με σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Εμείς πχ,
έχουμε την επιθυμία να ερωτευτούμε, να ζήσουμε όμορφες στιγμές κλπ. Δε σημαίνει όμως οτι και ο
άλλος θέλει το ίδιο. Εκεί πιστεύω, ότι δεν αξίζει το ρίσκο να προσπαθείς για να φέρεις το
επιθυμητό για σένα αποτέλεσμα. Αν θέλει ο άλλος θέλει, αν δε μπορεί δε μπορεί. Απλά πράγματα.
Κι εγώ επιθυμώ και ονειρεύομαι πολλά. Αλλά αυτό που έχω στο μυαλό μου δε σημαίνει ότι το έχει
και ο αντίστοιχος άνθρωπος...Σημασία έχει να κρατάς την φωτιά μέσα σου. Κάποιος θα στην χαμηλώσει, εσύ όμως θα την ξανα-ανάψεις...

Take Care

Ψυχικός Καρκίνος

Υπάρχουν για εμένα 2 τύποι καρκίνου στον άνθρωπο. Ο σωματικός που όλοι γνωρίζουμε
πόσο ύπουλος είναι και δυστυχώς δε μπορούμε ακόμα να κάνουμε πολλά πράγματα γι αυτό.
Υπάρχει όμως, και ο Ψυχικός καρκίνος που εκεί τουλάχιστον μπορούμε να τον βγάλουμε από μέσα μας
νιώθοντας μια εσωτερική γαλήνη και ηρεμία. Αναφέρομαι φυσικά στους ανθρώπους που μας μεταχειρίζονται με άσχημο τρόπο και κατά κάποια έννοια "τρώνε" τα ψυχικά σωθικά μας.
Γι αυτό φροντίστε να τους βγάλετε από την ζωή σας, αν δεν καταλαβαίνουν ότι σας κάνουν κακό και
ότι σας προκαλούν ψυχική φθορά με την συμπεριφορά τους. Αναφέρομαι φυσικά στις εξής κατηγορίες
ανθρώπων :

1. Ανθρώπους που δεν μας σέβονται και μας εκφράζονται με μειονεκτικούς χαρακτηρισμούς
2. Ανθρώπους που δεν μας ακούνε, δεν θέλουν να ακούσουν ή αγνοούν τις ανάγκες μας
3. Ανθρώπους που νοιάζονται για εμάς ΜΟΝΟ σε περίπτωση που εκείνοι θέλουν και όταν εμείς
τους χρειαστούμε, πολύ απλά δεν είναι ποτέ εκεί.
4. Ανθρώπους που δεν λένε κάτι θετικό για εμάς, μας ζηλεύουν και δείχνουν κτητικοί.

Να περιτριγυρίζεστε από ανθρώπους που νοιάζονται για εσάς πραγματικά, που ξέρετε ότι θα είναι
κοντά σας σε μια δύσκολη στιγμή σας, που έχουν να εκφραστούν με θετικά λόγια για εσάς και το σημαντικότερο, έχουν να σας προσφέρουν κάτι ουσιαστικό. Μην χαλάτε τον χρόνο της ζωής σας
με ανθρώπους-φούσκες που μια είναι εδώ, μια δεν είναι και δεν καλύπτουν τις πραγματικές σας
ανάγκες. Γιατί να χαραμίζουμε την ζωή μας με ανθρώπους που δεν νοιάζονται για εμάς? Γιατί να
προσφέρω στον άλλον την χαρά να με μειώνει? Έχουμε όλοι μας τόσο ωραία χαρακτηριστικά... Μην
τα πουλάμε όπου να ναι... Ας δώσουμε ότι καλό έχουμε εκεί που πραγματικά αξίζει...

Take Care