Paris Morton Music

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Παρέα και ανθρωπιά....

Σήμερα που πήγα για καφέ με την κολλητή μου, παρατήρησα το εξής μοναδικό φαινόμενο που δυστυχώς δε το βλέπεις στους νεότερους ανθρώπους. Είχαν μαζευτεί 2 μεγάλες παρέες με ανθρώπους μεγάλους σε ηλικία, ο καθένας με την σύντροφο του, γελούσανε, φωνάζανε, περνούσαν τόσο ωραία... Από την μια πλευρά, μου έχει λείψει πάρα πολύ αυτό το συναίσθημα της παρέας, να είσαι ανάμεσα σε λίγους και καλούς ανθρώπους και να περνάτε όλοι μαζί ωραία χωρίς να νιώθει κανένας μειονεκτικά. Από την άλλη, τους θαύμασα γιατί είδα πραγματικά ότι οι άνθρωποι κυρίως ΗΞΕΡΑΝ πώς να περάσουν όμορφα και απλά. Τους χάρηκα γιατί είχαν παραπάνω ζωή και κέφι που σίγουρα δεν θα βρείς σε μια παρέα των 20-22 χρονών με τα σημερινά δεδομένα...Ένα έχω να πώ...Η ζωή είναι μπροστά μας, και σίγουρα μπορούμε να την χαρούμε απλά και ανθρώπινα. Χωρίς μεγαλειότητες και υλικές αυταπάτες. Να'στε καλά...Όλα θα πάνε καλύτερα... Take Care

Παρατηρώντας τους ανθρώπους....

Βγαίνοντας έξω στους δρόμους και περιμένοντας καρτερικά το φανάρι να πρασινίσει, είχα την ευκαιρία να δω διάφορους ανθρώπους που περπατούσαν αριστερά και δεξιά στην πλατεία. Έβλεπες οτι ήθελες. Ανθρώπους σκυθρωπούς, ανθρώπους χαρούμενους, νεαρά ζευγάρια αγκαλιασμένοι και παθιασμένοι...Εντύπωση όμως μου έκανε μια γυναίκα που καθώς περπατούσε, σταμάτησε, πήρε μια βαθιά ανάσα και έβγαλε ένα μεγάλο χαμόγελο...Είναι κάτι που δε το βλέπεις πολλές φορές. Ήταν για μένα κάτι σαν ολοκλήρωση. Αυτό που λέμε ευτυχία...Χαρά...Μου αρέσει πολύ να παρατηρώ τους ανθρώπους, να βλέπεις την εικόνα σου στους άλλους, τι σου αρέσει, τι δε σου αρέσει, οτιδήποτε....Και φυσικά αυτό που δίνει ζωντάνια δεν είναι οτιδήποτε άλλο από τα Συναισθήματα...Γι αυτό, την επόμενη φορά που θα τα νιώσεις, είτε για έναν φίλο, σύντροφο οτιδήποτε μη διστάζεις να τα εκδηλώσεις...