Το κομματάκι αυτό μου έχει γίνει τρελό κόλλημα τις τελευταίες ημέρες. Σαν μαθητής πιάνου, δε θα μπορούσε να μην με σαγηνεύσει η μελωδία που έχει (Και ειδικότερα ο επίκαιρος στίχος του "How I am feeling it doesn"t matter"). Και χτές το βράδυ με συντρόφεψε, ωσότου να με πάρει ο ύπνος. Τελικά δε τα κατάφερα να πάω στο club όπου έπαιζε η προηγούμενη μου ομάδα που διοργανώναμε τα πάρτιες σε εκείνο το υπόγειο μαγαζί στα Εξάρχεια. Ομολογώ δεν είμαι πολύ -σχεδόν- καθόλου φαν της περιοχής, Πλέον, όχι και του μαγαζιού. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου, και έχοντας την προ 2 ετών αφίσα του 2ου πάρτυ μας στο τοίχο μου (και την πρόσφατη επίσκεψη μετά απο πολύ καιρό στο ίδιο μαγαζί), σκεφτόμουν οτι αν πήγαινα θα ήμουν απλά ένας επισκέπτης που δε θα διασκέδαζε, δε θα είχα διάθεση για χορό (αφού δεν είμαι πλέον φαν του συγκεκριμένου είδους). Ήτανε απλά μια φάση και πέρασε. Όπως περνάνε όλα.Άνθρωποι, καταστάσεις, γεγονότα...Μεγαλώνουμε. Αλλάζουμε. Ο καθένας με τις απόψεις του. Εμείς οι Υδροχόοι το έχουμε όμως αυτό. Να αλλάζουμε εμείς το ρεύμα και να μη μας αφήνει το κύμα να μας παρασύρει. Ίσως καμιά φορά γίνει και αυτό. Όπως έχει γίνει. Όμως ξέρουμε ότι δε θα ξαναγίνει. Λες τελικά να φταίει η κρίση των 30 που πλησιάζουν? Δε γνωρίζω. Αλλά ξέρω οτι η χρονιά αυτή που περνάει, ήταν πολύ σημαντική. Σε πολλούς τομείς. Ελπίζω και η επόμενη......Καλό Σαββατόβραδο!
Take Care
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου